Busted

Tranen rolden over de wangen van het blonde meisje. Ze wist niet eens waarom ze huilde, er was toch niks gebeurd? Ze was gewoon gefrustreerd. Gefrustreerd dat ze de vlekken niet uit haar jurk kreeg en gefrustreerd dat ze niet wist wat ze in deze situatie moest doen. Ze wist niet eens zeker wat voor situatie dat dan was, ze zat letterlijk nergens in verstrengeld, ze had eigenlijk geen probleem. Als ze zou willen kon ze zelfs een bevel uitbrengen dat de mijnwerker ten alle tijden uit haar buurt gehouden moest worden en dan hoefde ze haar nooit meer te zien, maar eigenlijk had ze daar geen reden voor en eigenlijk wilde ze dat ook niet. Er was namelijk niks gebeurd. Waarom voelde het dan alsof er wel wat was gebeurd? Waarom voelde ze zich na de gebeurtenissen van die dag dan opeens zo anders?

God, ze wist echt niet wat ze nu moest doen. Het zag er vast gek uit, Alison die in haar onderjurk bezig was de jurk in haar wastafel schoon te schrobben. Waarom moest ze nou per se in dat gras gaan zitten? Ze had er niks aan overgehouden, behalve groene vlekken op haar jurk en een insect in haar haar. Als die godvergeten koets nou gewoon had gewerkt. Als ze nou gewoon naar de royal gardens was gegaan in plaats van het park, dan was dit allemaal niet gebeurd. Nyx had het zelf gezegd, daar kwam ze niet. Nou, Alison wist nog wel een plek waar ze niet zou komen en dat was de mansion. Ze kon gewoon hier blijven, op de berg, dan zou ze haar nooit meer tegenkomen. Ze zou gewoon chillen met Fred en Leo en alle gasten hier uitnodigen en dan kon ze gewoon hier blijven. Het klonk als een plan.

Er werd op de deur geklopt. Alison keek om zich heen en vervolgens in de spiegel. Ze wist niet waar de ravage groter was, in de badkamer of op haar gezicht. Haar make-up zat letterlijk overal waar het niet zou moeten zitten en dat zou ze niet op tijd kunnen fixen. "Ik zou graag even alleen willen zijn, alsjeblieft." riep ze door de dichte deur heen. Nu hopen dat het een werknemer was, die zouden haar wel met rust laten als ze dat vroeg. Van haar familie wist ze dat niet zo zeker.

[+Leorina Elenor Winter]

Ze hoorde dat de deurknop gedraaid werd en wist meteen dat ze niet met een werknemer te maken had. Snel probeerde ze de tranen van haar gezicht te vegen, maar Leorina was al binnen en het was duidelijk dat ze het al gezien had. Na het horen van haar vraag wenste Alison nog meer dat ze gewoon weg was gegaan. Ze had op dit moment geen behoefte aan zo'n soort gesprek en daarbij zou ze niet eens weten hoe ze het zou moeten uitleggen. Ze haalde een keer diep adem om de controle weer te verkrijgen. Alison was niet iemand die zomaar een break down zou hebben voor de neus van haar zus, no sir. "Er is niks." antwoordde ze dan ook, met een ietwat afstandelijke blik in haar ogen. Zo onopvallend en nonchalant mogelijk ging ze voor de wasbak staan om haar jurk uit het zicht te houden, al was het feit dat ze in haar onderjurk stond al een aardige hint. Ze keek haar zus strak aan. "Wat kom je hier doen, als ik vragen mag?" Ze was er niet vanuit gegaan dat ze de deur op slot had hoeven doen, het was immers haar badkamer?

Ze knikte even bij het horen van het antwoord van haar zus. Fair enough. Toch had ze liever dat ze er niet zou zijn, ze had het gevoel dat Leorina altijd eerder haar oordeel klaar had dan Fred. Maar misschien was dat gewoon iets dat oudere zussen altijd deden, uit bescherming ofzo. De manier waarop ze haar hoofd schudde droeg hier alleen maar aan bij en Ali rolde even met haar ogen, al zou ze dat waarschijnlijk niet meer zien doordat ze zich al tot de wasbak wendde. Haha, kut.

Leo tilde de jurk op en Alison kromp even in elkaar bij het aanzien daarvan, maar ze klonk eerder verbaasd dan iets anders. Vervolgens werd er een troostende hand op haar schouder gelegd. Oh? Dacht ze dat het daarom ging? Daar kon ze wel wat mee, het was in elk geval een stuk makkelijker dan proberen uit te leggen wat er echt aan de hand was, want dat wist ze zelf niet eens. Ze trok even een heel zielig gezicht. "Ja, maar... Je weet wel hoe mensen altijd in het gras zitten, toch? En dat had ik nog nooit gedaan, dus ik wilde het een keer proberen, maar toen kwamen er opeens allemaal vlekken in m'n jurk. Hoe moest ik nou weten dat er vlekken in zouden komen? En ik weet niet hoe ik ze er uit krijg maar het was echt een van m'n lievelingsjurken." Alsof ze dat niet over al haar jurken zei, maar goed. Zolang Leo maar niet vroeg waarom ze in godsnaam in haar eentje in het gras ging zitten was ze gered... Toch?

Al snel werd duidelijk dat haar zus er echt geen snars van geloofde, of haar in elk geval heel dom vond overkomen. Alison vertikte het echter om schuldig in elkaar te krimpen en kijk haar dus met een koppige blik aan. Die verdediging, die muur, het ging allemaal prima totdat ze toch die ene vraag stelde die ze nou net niet had moeten stellen. Hetgeen waar ze echt geen controle over had en dat naar haar mening de laatste tijd iets te veel voorkwam, gebeurde: Ze werd rood. Ze keek even naar de grond, probeerde een beslissing te maken over wat ze zou zeggen, en richtte haar blik vervolgens weer op Leorina. "...Niks." antwoordde ze. Ha, eerder Nyx. Maar dat hoefde zij echt niet te weten. Leorina had geen idee hoe het was om tegen de wensen van haar ouders in te gaan en om te gaan met mensen waar ze eigenlijk niet gezien mee moest worden. Waarschijnlijk had ze überhaupt nog nooit gepraat met iemand lager dan de Middle Class, dus zat Alison echt niet te wachten op haar ongevraagde mening.

Ze beet even op haar onderlip. Natuurlijk wist ze dat ze altijd haar verhaal kwijt kon bij haar zus, en het was ook niet dat ze haar niet vertrouwde, maar... Het was zo'n beetje onmogelijk om uit te leggen wat er aan de hand was als ze dat zelf niet eens wist. Het was de hele tijd prima geweest. Een tikkeltje ongemakkelijk, maar prima. Totdat Nyx haar hand uitstrekte en net te dichtbij was gekomen en toen was Alison ook als de wiedeweerga vertrokken. Ze zuchtte even. "Luister, Leo, ik weet dat ik je alles kan vertellen, maar er valt gewoon niet zo veel te vertellen. Ik was nieuwsgierig en impulsief en nu is mijn jurk vies." Ze zou het haar nog wel vertellen. Ooit. Hoe ook Nyx rood werd onder hun aanraking, hoe ze haar praktisch gezien voor de Royal Gardens had uitgenodigd en ergens het gevoel had dat ze haar daar zelf mee naar toe zou nemen. Ze zou het haar vertellen, maar nu nog niet. Ze veegde nog even een laatste traan van haar gezicht. "Jij nog wat meegemaakt de laatste tijd?" Het was voornamelijk als grapje bedoeld, want Leo zou nooit zoiets doms doen als haar jurk vies maken omdat ze nieuwsgierig was, laat staan wat er echt gebeurd was. Daar was ze veel te verantwoordelijk voor. Maar wie weet, misschien zou ze nog wel verrassend uit de hoek komen.