Descendants of Despair
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.

C'est la vie

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden

Bericht van Audrey Campbell za jun 10, 2017 2:08 pm




like a predator
Hungry for that flesh of mine
I felt like a deer in the lights. You loved me and I froze in time. But I can't compete with the she wolf who has brought me to my knees. The thrill of the kill.
Zo nu en dan stootte ze tegen iemand anders aan. Vaak kreeg ze dan een wat boze blik of een paar nijdige woorden toegewenst, maar over het algemeen liet men het vuile meisje voor wat ze was. Iedereen kon zo aan haar zien uit welke klasse ze kwam. Ze droeg geen mooie kleding, haar haren waren niet netjes gewassen en ze had een wat verwilderde blik in haar ogen. Audrey was geen outsider, ze was een inwoner van de stad. Dat betekende niet dat ze leefde zoals de meeste inwoners van de stad, ze had geen rooie cent op zak. Hoe kon je leven zonder geld? Bijna niet. Ze leefde van het geld van anderen, van de spullen van anderen. Niet altijd op eerlijke manier verkregen natuurlijk, het was ook niet mogelijk anders. Niemand zou het arme geval wat ze was iets geven, misschien de enorm genereuze mensen, maar die waren er niet veel.

Voor de zoveelste keer liep er iemand tegen haar aan terwijl ze zich door de massa heen probeerde te persen. Audrey was dan ook niet al te groot, noch opvallend. Ze keek kort omhoog, waarna ze haar ogen weer op de grond richtte en snel doorliep. Ze droeg een dunne, donkergroene jas en daaronder een lange, vuilwitte jurk die tot net boven de grond reek. Het was eeuwen geleden dat ze nieuwe kleding had gedragen, ze droeg wat ze vinden kon. Haar donkerbruine haren hingen in verschillende lokken langs haar smalle gezicht. Het zeventienjarige meisje liet haar ogen rondgaan, schuifelde toen in de richting van een kraampje waar ze fruit verkochten en sloeg haar armen achter haar rug samen, alsof ze zoekend rondliep. Kort beet ze op haar lip, haar blik gericht op de lekker uitziende vruchten. Ze kon haar maag bijna horen knorren. Het was gevaarlijk om zo op de markt te jatten, er liepen genoeg mensen rond die probeerde dieven zoals zij op heterdaad te betrappen. Rustig stak ze haar hand uit naar een appel, die ze daarna heel subtiel liet verdwijnen. Ergens in de grote zakken van haar jas. Ze keek rond, niemand leek haar gezien te hebben. Na die ene appel volgde er ook nog een sinaasappel. Maar de man van het kraampje zag de oranje vrucht in haar zak verdwijnen en begon te schreeuwen. Geschrokken keek het meisje op, waarna ze zich omdraaide en de benen nam, zich tussen de menigte door werkend.
@Alexander
#idk WORDS
NO NOTES
CREDIT TO ARIA
Audrey Campbell
Audrey Campbell
Citizen
C'est la vie A8YHgoR


IC posts :
3


Age :
17 years


Alignment :
Neutral Evil


Terug naar boven Ga naar beneden

Bericht van Alexander Floyd zo jun 11, 2017 10:49 pm




C'est la vie F78356588ea2118daf8edf1a56ba4983
Alexander had nadat hij de kleine Daisy de fles had gegeven het kasteel verlaten en verruild voor een bewoonde wereld, een druk bewoonde wereld wel te verstaan, beter gezegd de markt. Een drukte van een jewelste, maar hij hield van de drukte van de mensen, de gezelligheid de geuren en kleuren van de markt. Maar vooral van al het lekkers op de markt, het eten was er verrukkelijk, het liefst had hij de kleine meid mee genomen maar het was te druk en zij had haar slaap nodig. Hij was erg beschermd over zijn kleine meid, en ondanks dat hij heel wat mensen in zijn leven binnen liet op een oppervlakkige manier liet hij maar weinig mensen in haar leven. Tot nu toe waren het alleen de mensen geweest die dicht bij hem stonden zoals zijn familie en het kindermeisje maar verder was er nog niemand echt bij Daisy geweest, en dat hield hij liever voor nu ook zo. Natuurlijk nam hij de baby wel eens mee naar buiten maar verder dan het kasteel kwam ze gewoon nog niet, gelukkig was ze nog te jong om ook maar zelf te kruipen en alles. Alexander zei een paar mensen gedag die hij tegen kwam en glimlachte even naar ze waarna hij weer verder liep, hij ging aan de kant voor een wat oudere stel die moeizaam door de menigte heen wist te komen en sloeg af naar een van zijn vaste kraampjes, wanneer hij op de markt was ging hij er altijd even een, dit keer zocht hij eigenlijk niks maar hij was altijd weer benieuwd naar wat de man dit keer weer allemaal in zijn kraam had liggen, de man was echt een genie met hout.

Zodra hij er eenmaal stond liet hij zijn ogen over al de creaties heen glijden, het duurde niet lang voor hij een klein paardje zag helemaal gemaakt van takjes het leek wel in elkaar gevlochten te zijn, zo iets had hij nog niet eerder gezien. Alexander pakte het paardje op en bekeek het aandachtig, zich afvragend waar hij het paardje neer kon zetten in de kinder kamer van Daisy. Hij had al heel wat diertjes voor haar gekocht en om heel eerlijk te zijn moest hij dit paardje er gewoon bij hebben, hierom pakte hij dan ook wat geld uit zijn zak en keek op naar de man die het verkocht. Met een glimlach gaf hij de man de munten en maakte een beweging waar in hij bedoelde dat de man de wissel geld mocht houden, Alexander zei niks tegen de man gezien hij wist dat de man doof was en hem toch niet zou kunnen verstaan, gelukkig voor de man stonden alle prijs kaartjes op de producten waar door Alexander precies had geweten hoe duur het paardje was zonder het te vragen. Al lopend het paardje weg stoppend hoorde hij geschreeuw gevolgd door iemand die langs hem heen wurmde om weg te komen.

"Houd de dief!" Werd er echter hard geroepen, Alexander keek kort naar waar de stem vandaan kwam vervolgens naar het meisje die weg probeerde komen, zonder er echt bij naar te denken besloot hij achter het meisje aan te rennen. Het was immers een van de taken die hij had naast het beschermen van de familie, soepel rende hij achter het meisje aan terwijl hij mensen wist te ontwijken, hij was hier immers op getraind even dacht hij het meisje kwijt te raken maar al snel zag hij het meisje al weer waar door hij haar bij haar pols greep en zonder iets te zeggen naar de kant trok om weg te komen uit de menigte eenmaal daar duwde hij het meisje tegen de muur en keek hij haar streng aan. "Geef hier!" Sprak hij streng terwijl zijn blik iets wat boos was.
Alexander Floyd
Alexander Floyd
Citizen
C'est la vie BIFyhZ0


IC posts :
6


Gender :
Male ♂


Age :
25


Alignment :
Neutral


Terug naar boven Ga naar beneden

Bericht van Audrey Campbell ma jun 12, 2017 1:11 pm




like a predator
Hungry for that flesh of mine
I felt like a deer in the lights. You loved me and I froze in time. But I can't compete with the she wolf who has brought me to my knees. The thrill of the kill.
Audrey wist maar al te goed dat het niet de bedoeling was dat ze fruit ging stelen, maar het was de enige manier voor haar om nog aan een beetje eten te komen. Geld had ze namelijk niet om het te kopen, dus dan moest het maar op de illegale manier. Trouwens, het zou niet zo zijn dat die handelaar nu zoveel winst mis zou lopen als ze een appel en een sinaasappel meenam van zijn kraampje. Waarschijnlijk had hij eerder deze morgen een hele krat met appels laten vallen, om vervolgens zijn schouders op te halen en de beurse dingen aan de kant te schoppen. Wat maakte die twee stukjes fruit nu uit. Voor haar was het waar ze van leefde. Het was niet veel, maar zo scharrelde ze elke dag een maaltijd bij elkaar. Misschien dat ze straks nog langs de bakker ging, om daar stiekem een broodje in haar zak te laten glijden. Of bij de slager, waar ze snel iets mee zou nemen wanneer deze even niet oplette. Maar de markt was ook een fijne plaats om aan voedsel te komen, al was het wel jammer dat ze vandaag betrapt was.

Vluchtig werkte ze zich dus tussen de menigte door. Ze voelde het fruit in haar jaszak en grijnsde, ze had het weer eens perfect voor elkaar. De koopman ging toch niet achter haar aanrennen, anders zou de rest van zijn kraam gejat worden door anderen zoals zijzelf. Misschien zelfs wel door de arme mensen, die een graantje mee konden pikken. Ze hoorde hem wel roepen hoe iemand de dief moest stoppen, maar tot nu toe ging het voor omstanders zo snel dat niemand een poging deed haar tegen te houden. Het kwam dan ook als een totale verassing dat iemand haar pols beetgreep. Met haar andere hand ging ze meteen naar haar zak, om daar het fruit veilig te stellen. Ze zou zich wel los vechten, de ander een trap tussen zijn benen geven wanneer ze de kans kreeg. Want aan de kracht van de hand te voelen was het een man, die hadden zwakke plekken. Audrey werd met haar rug tegen de muur aan geduwd. En in die beweging had ze in haar vrije hand de appel gepakt, die ze op haar lippen had gelegd en vervolgens omhoog keek naar de man die haar klem had gezet. Ze moest het aan hem geven, mooi niet. De appel kraakte op het moment dat ze haar witte tanden erin zette, uitdagend. Nu zou de koopman niets meer hebben aan die appel, dus kon ze het net zo goed houden. Haar ogen lieten die van de man voor geen moment los, ze keek hem nog altijd uitdagend aan. Hij moest van een hogere klasse te komen, aan zijn kleding te zien. De woorden dakloos en zwerver straalde ook van haar af, te zien aan de vegen op haar wang en haar oude kleding. Men zou eens moeten weten wat er voor schoonheid onder het vuil zat, maar dat zou waarschijnlijk nooit gebeuren.

"Wil je het nog steeds?" vroeg ze uitdagend terwijl ze de appel waaruit ze een flinke hap had genomen nog altijd in haar vrije hand hield, die zich ergens tussen hen in bevond.
@Alexander
#idk WORDS
NO NOTES
CREDIT TO ARIA
Audrey Campbell
Audrey Campbell
Citizen
C'est la vie A8YHgoR


IC posts :
3


Age :
17 years


Alignment :
Neutral Evil


Terug naar boven Ga naar beneden

Bericht van Alexander Floyd do jun 15, 2017 11:37 pm




Zodra Alexander eenmaal de dief tegen de muur aan had geduwd keek hij toe hoe de het jonge meisje met haar vrije hand in beweging kwam, Alexander zette zich schap op misschien een slaag die hij zou kunnen krijgen maar in plaats daar van pakte het meisje een appel, wat verward keek hij toe hoe ze de appel tegen haar lippen aan legde, als of ze van plan was om er van te eten. Dan had ze wel heel erg veel lef, terwijl Alexander naar haar keek kreeg hij een wat vreemd gevoel van binnen, een gevoel van herkenning, maar dat was onmogelijk hij kende deze jonge meid niet. Nog nooit had hij haar gezien, dus het was echt niet mogelijk. Alexander duwde het gevoel weg en richtte zijn volledige aandacht weer op het meisje, en vooral de appel die ze tegen haar lippen had liggen. Alexander keek haar aan met een blik dat ze dat beter niet kon doen, maar voor dat hij zelf iets kon zeggen zag hij hoe ze haar tanden er inzette, hem uitdagend aan keek, de jongeman had de neiging om de appel uit haar hand te slaan maar hij wist zich er van te weer houden, het meisje was zo veel jonger dan hem en het enige wat ze eigenlijk had gedaan was een appel jatten omdat ze misschien al wel een tijdje niet meer te eten had gehad, hoe lang was het geleden dat ze een fatsoenlijk bad had gehad? Aan de vegen op haar gezicht te zien en de kleding die ze droeg ging hij er van uit dat het lang geleden gebeurt was, een gevoel van medelijden overspoelde hem, ze deed hem denken aan Shelagh de persoon die hij beloofd had niet meer aan te denken, om de moeder van zijn dochtertje te vergeten maar het was zo moeilijk. Het enige verschil aan Shelagh en het meisje voor hem was dat Shelagh in de work class zat deze meid wellicht een zwerver. "Wil je het nog steeds?" Met zijn andere hand greep hij de hand vast die de jonge meid tussen hen in had hangen met de appel en bleef haar aan kijken, "Ik heb die appel nooit gewild." Sprak hij enkel, "Maar jou in tegen deel, wel." Voorzichtig probeerde hij de jonge dame in kwestie om te draaien, met de bedoeling om beide armen op haar rug te leggen, voor dat hij het ook maar besefte had hij een besluit gemaakt met wat hij met deze meid ging doen. "Bij deze sta je onder arrest, ik adviseer je om rustig mee te lopen, doe je dit niet dan doen we het op de hard handige manier." Zijn stem klonk waarschuwend maar tegelijkertijd rustig en was er een beschermde klank in te horen. Nu nog maar de vraag of het meisje hem zal vertrouwen en gewoon netjes mee zou gaan lopen zonder dat hij haar over zijn schouder hoefde te gooien dat zou te veel aandacht vragen, te veel opvallen dingen wat wel het laatste waren wat hij wou tot hij bij zijn paard was.
Alexander Floyd
Alexander Floyd
Citizen
C'est la vie BIFyhZ0


IC posts :
6


Gender :
Male ♂


Age :
25


Alignment :
Neutral


Terug naar boven Ga naar beneden

Bericht van Gesponsorde inhoud




Gesponsorde inhoud

Terug naar boven Ga naar beneden

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven


Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum