Pretending and preposterous

Met een dankbare glimlach op haar gezicht pakte Alix de beker water aan van een van de dienstmeisjes. Vrijwel in een keer kiepte ze de beker water achterover in haar mond. Een luide zucht verliet haar mond voor ze met haar mouw wat zweet van haar voorhoofd veegde. Een minuut of twee geleden was de Royal Guard training waaraan zij moest meedoen afgelopen. Iedere Guard moest natuurlijk met anderen trainen en ze konden dat niet allemaal tegelijkertijd doen, dat was niet veilig natuurlijk. Een van de dienstmeisjes tikte op haar schouder en vertelde haar dat een van de royals naar haar opzoek was. Alison om precies te zijn. Aangezien Alix in de mansion was opgegroeid kende ze alle kinderen van de familie Winter al haar hele leven. Het was dan ook logisch dat ze een betere band had met hun dan de andere Guards. Het zou niet de eerste keer zijn dat er mannen tegen haar zeiden dat de enige reden dat ze Guard was, was dat ze 'connecties' had. Het nam niet weg dat iedereen uit een heel andere wereld kwam. Er waren er uit de lagere sociale klassen en er waren er zoals haar, die waren opgegroeid in de Upper Class. Dan alsnog zat er vrij veel verschil tussen de Guards en de andere Upper Class personen. De meeste hadden werknemers en konden doen wat ze wilden, bij de Guards zat dat echter net iets anders. Ze leefde eigenlijk in een heel andere wereld dan de rest van de Upper Class. Met name in een andere wereld dan de echte Royals. Alix kon zich dan ook niets anders afvragen dan de reden waarom Alison haar nodig had. Het kon werkelijk van alles zijn. Net op het moment dat ze wilde gaan zoeken draaide Alison zelf al de hoek om. "Oh, Alix? Wil je even meekomen?" God, dit kon nog wat worden. De manier waarop de blondine het vroeg en haar gezichtsuitdrukking zeiden haar al dat dit niet zomaar even helpen zou worden. "Kom er aan," zei Alix. De beker die ze nog in haar handen had duwde ze in de handen van het dienstmeisje dat haar er op had geattendeerd dat Alison haar zocht. In een joggend pasje bracht ze zich richting de blondine en draaide recht de hoek om waar Alison vandaan was gekomen. Even uit het zicht van de andere Guards voor er weer gedoe kwam. Met een scheve grijns op haar gezicht draaide ze zich richting Alison. "Dus, waar heb je me voor nodig?" vroeg ze met een duidelijk nieuwsgierige toon in haar stem.

Wat het ook mocht zijn, er waren slechts drie verschillende uitkomsten. Of het was iets serieus voor werk, maar door Alison's gedrag kon ze die eigenlijk al wel afstrepen. Of het was iets heel leuks. En de laatste optie was dat het iets zou zijn waar ze een hekel aan had. "Nou, Alix," begon Alison. Waarom klonk dit nu al niet goed? "Je weet hoe wij ongeveer dezelfde lengte hebben?" sprak de blondine vervolgens. Alix knikte langzaam. Waarom was dat belangrijk? En waarom had ze het idee dat dit iets inhield waarvoor ze Alison's plaats in moest nemen? Alison liep voor haar uit. Na een korte aarzeling besloot Alix toch te volgen op ongeveer een meter afstand. Dat werd als beleefd gezien, ze was uiteindelijk toch nog wel gewoon in uniform. De twee doorkruiste de hallen van de mansion. "Ik heb dus hulp nodig en Raf is nergens te bekennen en Leo is te klein en Fred is te groot en-" sprak de blondine waarna ze haar hoofd Alix' kant op draaide. Leorina was een stuk kleiner en Frederick was nog een stukje groter. Rafael bleef voor Alix so wie so al een groot wandelend raadsel. "Maar jij wil me wel helpen, toch?" vroeg Alison haar. Natuurlijk met puppy oogjes en al. Nee zeggen was geen optie, om meerdere redenen. Alison was technisch gezien haar baas en Alix beschouwde haar als iemand die ze een soort van vriendin kon noemen. Vrienden hielp je als ze je nodig hadden, toch? Nogmaals knikte Alix op een extreem langzame manier. De twee meiden liepen verder tot ze bij Alison's kamer aankwamen. De blondine opende de door en leidde haar bijzonder snel naar binnen. De deur werd achter haar rug dichtgedaan en Alison ging er voor staan. De grote hoeveelheid kleding op het bed viel niet te missen. Het was haar inmiddels maar al te duidelijk wat hier aan de hand was. "Ik heb echt een model nodig... Alsjeblieft?" sprak de blondine. Alix draaide zich om en keek twijfelachtig van het meisje voor haar naar de kleding op het bed. Als er iets was waar ze niet van hield was het, het dragen van jurken. "Maar ik kom net van training dus ben helemaal bezweet?" Het kwam er meer vragend uit dat argumenterend. Op zich had ze het wel voor Alison over maar het was uiteindelijk toch iets dat ze liever niet deed.

"Dan ga je toch gewoon in bad?" opperde Alison na haar semi-excuus. Dat was op zich de logische oplossing maar dan was er nog een ander probleem. Het was niet dat zomaar even snel in bad kon. "Je mag mijn badkamer wel gebruiken, als je wilt. Nu we hier toch zijn gaat dat waarschijnlijk sneller." Laat maar, dan kon het wel. Alleen was het nog een beetje vreemd, een Guard die een Royal's badkamer gebruikte. Als kind had ze het zo vaak gedaan maar nu voelde het zo vreemd aan. Eigenlijk had ze nu niet eens een keuze meer en moest ze wel. Achja, er was geen weg meer terug, dan maar volle vaart vooruit. "Alright then," sprak Alix half zuchtend voor ze richting de deur van Alison's badkamer liep. De deur deed ze niet op slot want voor welke reden Alison ook in de badkamer moest zijn, het wat de hare dus moest ze binnen kunnen. Eerst liet ze het leren borstplaatje op de grond vallen, gevolgd door haar zwarte shirt en haar broek. Vervolgens draaide ze het bad open om zich vervolgens verder uit te kleden, in het bad te stappen en zich goed schoon te wassen. Terug in haar ondergoed opende ze voorzichtig de deur richting Alison's kamer om haar hoofd om de hoek te steken.

Al snel spotte ze Alison op een of andere rare bank stoel. Zodra de blondine haar zag sprong ze overeind. Hier zou het komen hoor, de jurken pas sessie. Alix kwam van achter de deur vandaan en stapte de kamer binnen in haar ondergoed. Alison had een van de jurken van het bed geraapt en kwam er mee haar kant op gelopen. "Wil je deze eerst passen?" vroeg de blondine haar. Alix knikte bevestigend waarna ze wat moeilijk naar de jurk keek. Hoe werkte dat ding? Was dat hele diepe stuk nou de voorkant? God. "Ehm kun je me er wel mee helpen want ik zou niet weten hoe ik dat ding ooit aan moet krijgen," sprak het zilverharige meisje met een wat onhandige glimlach op haar gezicht. Ze droeg zo goed als nooit jurken en kon er dan ook niet bepaald mee overweg.