Het gebeurde niet vaak dat de jongeman er alleen op uit trok, maar vandaag was zo’n dag. Eigenlijk had hij niet echt een doel, maar vanzelf was hij richting Myrefall getrokken. Of toch, zijn paard, die had besloten daarheen te willen vandaag. Misschien herkende hij de omgeving wel, gezien hij geboren was in een boerderij aan de rand van het dorpje voor Romeo hem daar gekocht had. Een paar weken later had hij het geld terug gestolen, al wist niemand dat hij dat had gedaan. Misschien waren er wel mensen die het allemaal heel verdacht vonden, maar ze hadden geen bewijs. Dus waarom zou hij er niet af en toe eens opnieuw langs gaan?

Misschien omdat vreemdelingen nooit welkom waren in Myrefall. Ja, dat was het. Waarom vergat hij dat toch telkens weer? Hij had er bijna spijt van. Bijna. Romeo spoorde Kylo lichtjes aan zodat hij in een lichte draf verder liep. De ogen van de voorbijgangers waren strak op hem gericht. Zijn tattoos waren altijd een blikvanger, maar het lange zwaard op zijn rug zat er sowieso ook voor iets tussen. De jongeman reed richting de boerderij waar hij Kylo gekocht had, nieuwe paarden konden ze altijd gebruiken. Voor hij daar aan kwam, moest hij echter zijn paard inhouden voor een witharige chick, die zonder echt op te letten ineens de weg was over gestoken. ”Geld hier geen voorrang voor paard regel?” Merkte hij op toen hij Kylo terug in bedwang had gekregen.

&Azra

Zo te zien had de witharige chick hem helemaal niet zien of horen aankomen. Wat best vreemd was, gezien de hoeven van het paard nogal lawaai maakten. Misschien was ze te hard in gedachten verzonken. Iets wat hem soms ook wel eens overkwam, maar toch niet als hij in het midden van een straat liep. Hoe dan ook, hij keek toe hoe haar hand naar haar riem ging, een vloeiende en bijna automatische beweging. Het vertelde hem dat ze daar normaal gezien waarschijnlijk een wapen had hangen. Een wapen dat nu ontbrak.

"Wat heb jij hier te zoeken? Je komt hier duidelijk niet vandaan." Reageerde ze op een neutrale manier, zijn vraag van eerder ontwijkend. Romeo kruiste zijn armen over het zadel en leunde lichtjes naar voor. Zijn hoofd was een tikje schuin. Want hij meende haar echter wel te herkennen. ”Ik was op weg daarheen”, Zei hij, knikkend richting de boerderij verderop. ”Ik heb deze jongen daar gekocht, een tijdje geleden”, Vervolgde hij, waarbij hij zachtjes op Kylo’s nek tikte. ”En misschien was ik wel van plan om mijn kudde wat uit te breiden”, Ging hij verder, waarna hij een glimlachje om zijn lippen toverde. ”Wie wil dat weten?” Vroeg hij vervolgens, hintend naar haar naam. Een vraag voor een vraag, dat was wel eerlijk, of niet dan?

Het was wel zo handig dat hij haar naam kende. Ze keek hem nog steeds aan alsof ze hem niet vertrouwde, en misschien was dat wel slim van haar. Misschien ook niet. Eigenlijk was hij niet eens met slechte bedoelingen hierheen gekomen. Dat kon echter snel omslaan. Het lag er maar aan in welk gezelschap hij was. Als ze nu eens een beetje minder achterdochtig was, zou hij zich ook meer open stellen naar haar toe. Het was allemaal actie reactie. Zij was achterdochtig? Fine, dan deed hij geheimzinnig. Puur om te zien hoe ze er op zou reageren. "..Azra." Reageerde ze wel, met tegenzin, op zijn vraag. Hij knikte, teken dat hij haar gehoord had, maar gaf zijn naam nog niet prijs. Daar zou ze maar moeten naar vragen, als ze die wilde weten.

"Kom maar mee." Zei ze vervolgens. De witharige ging hem voor richting de boerderij. Had ze die overgenomen? Daar moest hij nog maar achter zien te komen. Romeo liet zich uit het zadel glijden, en liep met Azra mee. Kylo volgde hem zonder dat hij zelfs maar de teugels vast moest nemen. Hij was goed getraind, after all. "Wat voor paard had je in gedachten?" Vroeg ze vervolgens. ”Een beetje dezelfde bouw als Kylo hier”, Zei hij. ”Ik heb hem hier ook gekocht, dus misschien loopt er nog familie van hem rond?” Vroeg hij vervolgens. ”Oh en liefst eentje die gewend is aan de buitenlucht. Waar ik woon, hebben we geen stal”, Vertelde hij. Liever gaf hij niet teveel informatie over zijn verblijfplaats, maar dit was wel even belangrijke info die ze moest weten.

Nu hij hier toch was, kon hij evengoed een beetje informatie proberen te winnen. Dat was altijd wel nuttig. Hoe meer kennis, hoe meer macht ze zouden hebben. Iets waar hij toch misschien een beetje verslaafd aan was geraakt sinds hij Skull & Bones bij elkaar had geraapt. En ergens was hij ook gewoon nieuwsgierig. Hij kon zich niet eens herinneren dat hij deze witharige jongedame ooit al eerder op de boerderij had gezien. "De stallen zijn daar verderop. Laat uh, 'Kylo' maar hier." Zei ze, nadat ze het hek had open gedaan om hen er door te laten. Romeo knikte en sloeg de teugels van zijn paard om de bovenste balk van het hek heen, zodat hij zou blijven staan.

"Kijk maar wat rond, ik hoor het wel als er iets tussen zit." Instrueerde ze vervolgens. ”Is goed”, Reageerde hij. Hij liep richting de kudde, er wel voor zorgend dat geen van hun schrok van zijn plotse aanwezigheid. Rustig liep hij tussen hen door, aaide af en toe over de vacht van één van de dieren. Na een tijdje liep hij terug naar de witharige toe. ”Ik denk dat ik d’r wel eentje mee neem, de vrije weide wereld in”, Greens hij haar toe. Eerlijk gezegd zou hij het helemaal niks vinden, in zo’n dorp wonen als Myrefall.