When you had a bad day

van **Roxanne Keegan** wo jun 07, 2017 9:00 pm

Na een lange dag van werken had de jonge blondine zich begeven naar een rustigere, meer afgelegen plek aan de rand van het landschap van The Winter's Mansion. Ze had even tijd voor zichzelf nodig gehad en bovendien vond ze het ondertussen wel tijd om weer even te oefenen met haar zwaard. Ze had hem immers al een tijdje niet meer gebruikt, aangezien ze hem gewoonweg niet echt nodig had gehad de afgelopen paar weken. Het was vrij rustig in Ashmore, de enige problemen waar je soms over hoorden waren zakkenrollers of dieven, maar niets super gevaarlijks. Geen levensbedreigende situaties. Toch had ze zo'n onderbuik gevoel dat er ooit nog iets stond te gebeuren. Het was te stil.. toch? Of was ze nou gewoon paranoia bezig. Ze wist het niet. Wat ze wel wist was dat ze haar vechttechnieken niet wilde verleren, want het was immers haar taak de Winters te beschermen, en wellicht ook de rest van Ashmore indien nodig. Rustig liet ze haar blik vallen op het zwaard dat ze in haar handen had. Het was het enige wat ze nog over had van haar vader, meer omdat dit het enige voorwerp was waarvan men niet wist dat het van hem kwam. Een zwaard uit zijn winkel, gemaakt door zijn handen, waarschijnlijk. Ze glimlachte lichtjes, want heel misschien mistte ze hem, ook al zou ze dat luidop nooit toegeven.
Een serieuzere blik verscheen op haar gezicht en ze beelde zich in dat de boom voor haar, haar vijand was. Met soepele bewegingen sloeg ze naar de boom - zonder deze zelf te raken. Ze had het duidelijk niet verleerd, waardoor er een lichte glimlach rond haar lippen speelde. Opeens hoorde ze gekraak in de sneeuw achter haar. In een soepele beweging draaide ze zich vlot op, haar zwaard tegen de nek van de indringer leggend. Pas toen ze de persoon recht aankeek merkte ze op dat het een bekende van haar was. Alexander. Ze zuchtte. "Je moet beter weten dan me besluipen, Alexander." Zei ze, het zwaard van zijn nek afhalend. "Ik had je hoofd af kunnen hakken." Grijnsde ze.

& Alexander Floyd

van **Alexander Floyd** wo jun 07, 2017 9:50 pm

Alexander pakte Daisy voorzichtig op en glimlachte naar de kleine meid, ze was zo sterk en dat zonder haar moeder. Het kleine meisje opende haar oogjes en begon met haar armpjes te bewegen, "Goede avond sunshine," fluisterde hij zachtjes terwijl hij zacht zijn lippen op haar voor hoofdje drukte, "Zullen we je eens gaan verschonen?" Daisy maakte een paar kierende geluidjes waar door Alexander wist dat ze het er mee eens was. "Laat mij dat maar doen, Alexander." Hij keerde zich weg van het kindermeisje en schudde zijn hoofd, "Nee dank je Gina, ik kan het prima alleen. Je kunt nu gaan, Daisy en ik hebben even vader en dochter tijd," glimlachend liep Alexander naar de commode toe en legde daar de kleine meid op waarna hij aan de slag ging om haar luier te verschonen. Het had even geduurd maar hij durfde nu eindelijk zelf met Daisy aan de slag, hij was zorgzamer geworden sinds haar komst. Maar elke keer als hij naar Daisy keek moest hij aan haar moeder denken, zuchtend drukte hij de vrouw weg uit zijn gedachten en kleedde hij het meisje weer aan om haar vervolgens voorzichtig in zijn armen te nemen, al neuriënd liep hij met de kleine meid door de kamer heen, ze had al te eten gehad daar was hij helaas te laat voor geweest maar om zo met haar rond te lopen vond hij ook niet erg. Hij ging nog even door voor dat het meisje in slaap viel, voorzichtig legde hij haar neer in haar wiegje waarna hij haar warmpjes toe dekte. Alexander streelde met zijn vingers nog zacht over het wangetje van het meisje waarna hij de kamer verliet en besloot naar buiten te gaan, hij moest even alleen zijn even een frisse neus halen en zijn gedachten op orde brengen.

Alexander pakte nog een dikke mantel en deed zijn zwaard, dolken en pistool terug op hun plek in zijn wapen riem waarna hij echt naar buiten liep, hij besloot een rondje om de mansion heen te lopen voor hij weer terug naar binnen zou gaan. Het duurde niet lang voor hij een bekend iemand zag, met een grijns pakte hij een van zijn dolken en liep hij zo zacht mogelijk op Roxanne af, eens kijken hoe ze zou reageren als hij haar zou overmeesteren. Dat was in elk geval zijn bedoeling, of het hem zou lukken wist hij niet. Precies op het moment dat hij achter haar stond besloot de sneeuw hem blijkbaar te verraden. Hij hoorde het sneeuw kraken en het volgende moment draaide Roxanne zich om, tegelijkertijd bracht hij zijn dolk omhoog en hield die op de plek waar haar maag hoorde te zitten. Nog een seconden later voelde hij iets kouds tegen zijn nek aan maar hij bleef rustig stil staan, niet bang dat hij zijn leven kwijt zou raken. "Je moet beter weten dan me besluipen, Alexander."

Hij haalde zijn schouders op en keek de jonge vrouw met een charmante glimlach aan. "Ik had je hoofd af kunnen hakken." Grinnikend knikte hij met zijn hoofd waarna hij voor enkele seconden op zijn lip beet voor dat zijn blik naar beneden gleed naar zijn mes. "Dat klopt, en jij had niet lang meer kunnen leven eenmaal ik je maag door boor." Grijnsde hij, Alexander duwde de dolk iets omhoog zodat het licht tegen haar kleding prikte zodat Roxanne een idee kreeg met wat hij bedoelde waarna hij zijn dolk weg borg en vervolgens zijn handen in de lucht stak en onschuldig naar achteren liep. "Wat ben je aan het doen Rox?" Vroeg hij nieuwsgierig waarna hij langs haar heen naar de boom keek. "Heeft die boom je beledigt?" vroeg hij serieus. "Ik bedoel, je hoeft het maar te zeggen en ik maak van deze boom brandhout."

van **Roxanne Keegan** wo jun 07, 2017 11:08 pm

Ze was blij dat ze niet direct door was gezwaaid met haar zwaard, anders had ze Alexander nog kunnen verwonden. De kon het niet laten om haar blik kort op zijn lippen te laten vallen toen hij grinnikte en op zijn lip beet. Rustig trok ze een wenkbrauw op toen hij iets zei over haar maag doorboren. Oh? Toen pas voelde ze het zachtje prikje van het mes dat hij tegen haar buik aanduwde. Ze liet haar helderblauwe ogen even omlaag glijden, helemaal gemist hebbend dat hij een dolk in zijn hand droeg. "Oh, dus je had wel degelijk een plan?" Zei ze, licht grijnzend. "Helaas veraadde de sneeuw je, ik zou de volgende keer wat zachter lopen." Kwam er nonchalant uit, waarna ze naar hem knipoogde. "En bovendien, je had het nooit van me gewonnen." Kwam er vrij zelfverzekerd - maar deels ook speels - uit, terwijl ze haar zwaard terug in zijn houder stak.
Ze liet haar blik even verbaasd over haar schouder glijden toen hij vroeg wat ze aan het doen was. Wat? De boom? Oh. Dat had er vast raar uit gezien. Ze kreeg het echter voor elkaar om haar gezicht strak te houden en met een serieuze blik naar de blonde jongen te kijken. "Nou.." fluisterde ze, terwijl ze een stap naar hem toe zette, zodat ze gemakkelijk kon fluisteren - alsof ze de boom niet vertrouwde. "Hij stond daar maar wat te staan en intimiderend te zijn, dus ik dacht ik maak hem even een kopje kleiner." De vrouw behield een serieuze blik, terwijl ze dichtbij de jongen stond en haar helderblauwe ogen omhoog had geworpen om hem aan te kijken. Een grijns kon ze uiteindelijk echter niet onderdrukken.

van **Alexander Floyd** do jun 08, 2017 9:34 pm

"Ow ik had zeker een plan Roxanne," sprak hij speels terwijl hij zijn blik over haar gezicht heen liet glijden, hij besloot echter niet te vertellen wat hij van plan was wellicht dat hij het ooit nog eens zou kunnen uitproberen. Dat betekende dus dat als Alexander het nu aan haar zou gaan vertellen dat ze zich er op voor kon bereiden en dat was wel het laatste wat hij eigenlijk wou om heel eerlijk te zijn. "Helaas veraadde de sneeuw je, ik zou de volgende keer wat zachter lopen." Alexander haalde zijn schouders op en bleef naar haar kijken. "Wellicht ik zal het de volgende keer mee nemen in mijn pogingen." Lachte hij vervolgens zacht, om uiteindelijk harder te gaan lachten om haar worden, "Ow je zult het nooit van mijn winnen, ik ben langer, sterker en train langer dan jou omdat ik ouder ben." Lachte hij, toch vond hij haar zelfverzekerdheid erg schattig, maar toch was Alexander er zeker van dat hij van haar zou winnen, zonder dat hij daar eigenlijk ook maar moeite voor hoeft te doen. Ondanks dat hij zelf heel serieus begonnen was vond hij het erg leuk om te zien dat Roxanne net zo serieus bleef hij zag het alleen al aan de blik in haar ogen toen ze een stap dichterbij deed,

Alexander keek naar beneden zodat hij haar aan kon blijven kijken terwijl hij een wat nieuwsgierige blik in zijn ogen kreeg toen ze verder ging met fluisteren. "Hij stond daar maar wat te staan en intimiderend te zijn, dus ik dacht ik maak hem even een kopje kleiner." Zijn blik veranderde al snel naar geschrokken, "Dat meen je niet?" Fluisterde hij zachtjes, waarna hij weer langs haar heen naar de boom keek om uiteindelijk zacht haar kin te pakken. "Wat een stomme boom." Mompelde hij zachtjes terwijl zijn duim voorzichtig over haar onderlip gleed, zodra de grijns om haar lippen verscheen. "We zouden de boom een lesje kunnen leren, jaloers kunnen maken." fluisterde hij zacht terwijl hij haar kin los liet en een paar blonde plukjes om zijn vingers heen draaide, om ze vervolgens los te laten en achter haar oor te schuiven, zijn relatie met Roxanne was niet zo heel moeilijk als dat het misschien leek, een simpele friends with benefiets. Iets waar hij altijd vaak van genoot, Roxanne was een mooie jonge dame die de aandacht van mannen verdiende. maar toch moesten ze voorzichtig zijn. Zo'n relatie werd niet geaccepteerd bij de Royal guard, maar tot nu toe was het zonder problemen verlopen, hij ging er dan ook van uit dat het niet zo heel moeilijk zou zijn om dit geheim te houden. Ze gingen altijd al als vrienden met elkaar om, maar wanneer ze alleen waren veranderde de sfeer soms, zonder echt op een antwoord te wachten boog hij naar haar toe en drukte zijn lippen op de hare.

ooc: Ik ga er maar even van uit dat de friends with benefiets al begonnen is.

van **Roxanne Keegan** vr jun 09, 2017 3:15 pm

Speels haalde ze een wenkbrauw op, hij had een plan? Hmmm. Kon ze dat uit hem krijgen of zou hij zwijgen? Helaas werkten haar helderblauwe ogen deze keer niet op hem, want hij zweeg als het graf over wat zijn plan was geweest. Daar kwam ze dan ooit nog wel achter. Ze keek even verbaasd toen hij zei dat ze nooit van hem zou winnen. Ah, die zelfverzekerheid, wat schattig. "Langer, klopt. Sterker, klopt. Je traint langer, klopt ook." Zei ze, waarna ze kort op haar onderlip beet. Maar waar hij dat alles had, had zij haar vrouwelijke charme die ze in de strijd kon gooien, en welke man kon dat nou weerstaan? "Maar ben je ook slimmer?" Zei ze dan maar plagend. Haar plagende blik en glimlach waren echter verdwenen toen het gesprek serieus werd. Of nou ja, serieus, het was nog steeds alles behalve serieus, maar dat liet ze niet aan de jongen blijken. Ze waren goede vrienden, zeer goede vrienden en dat kon je opzich wel zien aan de manier waarop de twee met elkaar konden praten. Ze wist dat Alex haar grappen leuk vond, ze wist dat hij haar niet voor raar of gestoord zou verklaren bij de woorden die ze oh zo serieus had uitgesproken over de boom achter haar.
Hij vatte het echter net zo serieus op en keek weer langs haar door naar de boom. Van de meeste mensen zou Roxanne schrikken bij een aanraking, maar niet bij Alexander. Toen hij zijn hand onder haar kin legde, vormde zich enkel en alleen een glimlachje rond haar lippen. Ze voelde hoe zijn duim zachtjes over haar onderlip streelde. Rustig gleden haar ogen naar zijn lippen toen hij sprak. Jaloers maken? "Oh ja? Wat had je in gedachte dan?" Zei ze, terwijl ze haar helderblauwe ogen onschuldig weer omhoog liet glijden om hem vragend aan te kijken. Natuurlijk wist ze maar al te goed wat hij bedoelde. Het kwam dan ook niet als een verassing toen de jongen zich vooroverboog en zijn lippen op de hare drukte. Ze glimlachte zachtjes en liet haar ene hand rustig door zijn haar glijden, terwijl ze haar andere hand op de achterkant van zijn nek legde. Ze wist dat de relatie die ze met Alexander had niet geaccepteerd werd binnen de Royal Guard, maar het kon haar weinig schelen. De twee waren al een lange tijd vrienden, echter was er de afgelopen tijd iets veranderd tussen de twee. Het was geen liefde, oh nee, dat was het zeker niet. Ze hield van Alexander als haar vriend, maar ze zou hem nooit kunnen zien als een vriendje, laat staan haar man. Ze waren gewoon.. vrienden met wat extra's. Niks verkeerd aan dat, niet waar?

van **Alexander Floyd** zo jun 11, 2017 9:33 pm

"Langer, klopt. Sterker, klopt. Je traint langer, klopt ook." Alexander knikte overtuigend, nooit dat zou zou kunnen gaan winnen, dat kon gewoon niet. Niet van hem, hij was veel te sterk voor haar, daar naast verloor hij gewoon niet graag van vrouwen en deed hij er dan ook alles aan om van ze te winnen, mocht er ooit een gevecht komen tussen een vrouw en hem. Niet dat hij daar van uit ging maar hij kon het niet weten wat er op zijn pad zou komen wat de toekomst allemaal voor ogen had voor hem. Alexander liet zijn blik over haar onderlip heen glijden en meteen had hij de neiging om haar lip los te trekken, een dame hoorde niet op haar onderlip te bijten, hij hield zich zelf echter tegen gezien hij wist dat hij zelf ook regelmatig op zijn onderlip beet. "Maar ben je ook slimmer?" Zijn lach weer klonk al snel tussen de bomen nadat ze de zin uit gesproken had.

"Ow Roxanne wat ben je toch ook schattig, ik denk dat ik net al bewezen heb dat ik een klein beetje slimmer ben dan jou." sprak hij knipogend naar haar doelend op de dolk die hij gebruikt zou kunnen hebben als zij Roxanne niet was geweest maar totaal iemand anders. Iets wat hij ook zeker had gedaan mocht de situatie niet kloppen, alles om de familie winter te beschermen, dat was immers zijn werk. Iets wat hij hoorde te doen, daar kreeg hij voor betaald, heel goed betaald. Zijn aandacht ging echter al snel weer naar Roxanne toe terwijl er een geweldige idee in zijn hoofd ontstond om die o zo irritante vervelende boom terug te pakken, om hem jaloers te maken. In plaats van te antwoorden met woorden, antwoorden hij met daden door zijn lippen op de hare te drukken en om zo de boom jaloers proberen te maken, iets wat zeker wel moest werken want wie wou deze mooie jonge vrouw nu niet zoenen. Alexander voelde hoe haar lippen zich langzaam vormde tot een glimlach, waar door hij het ook niet kon laten om even te glimlachen, voor toen hij haar vingers zachtjes door zijn haren voelde gaan.

Hij liet langzaam haar gezicht los en sloeg zijn armen om haar middel heen om haar op die manier dichter tegen hem aan te trekken, terwijl zijn lippen bewogen en de kus iets heftiger te maken dan hij eigenlijk van plan was geweest. Zijn vingers van zijn rechter hand gleden over haar rug heen omhoog naar haar lange blonde haren, die altijd zo lekker roken, uiteindelijk liet hij zijn vingers door haar haren heen glijden en trok hij zachtjes aan de lange loken waarna hij haar lippen los liet zodat haar gezicht iets naar achteren ging, een gemene grijns verscheen rond zijn lippen terwijl hij zijn andere hand los liet van haar middel en haar armen bij haar vandaan haalde, het volgende moment draaide hij haar razendsnel om en trok hij zijn dolk weer te voorschijn terwijl hij die voorzichtig tegen haar keel aan legde, dit alles deed hij toch zachtjes en hij gaf haar genoeg de ruimte om hem tegen te werken. "Fight me" fluisterde hij zacht in haar oor, eens zien wie beter was in een gevecht.

van **Roxanne Keegan** do jun 15, 2017 1:46 pm

Ze liet haar blik even omlaag glijden naar waar hij de dolk had teruggestoken in zijn houder, wetende dat hij haar gemakkelijk een gat in haar maag had kunnen bezorgen met dan ding, als hij immers een vijand was geweest. "Ik denk dat we beiden aan ons noodlot waren gekomen, zouden we vijanden zijn." Grijnsde ze, doelend op het feit dat ze haar zwaard langs zijn keel had gezet toen ze het gekraak van de sneeuw achter haar had gehoord. Hij had dit ook niet overleefd, net zo goed als zij de steek van zijn dolk niet had kunnen overleven. "Maar gelukkig zijn we dat niet." Een glimlach krulde rond haar lippen, nog voordat hij dichterbij kwam met zijn hoofd en zijn lippen op de hare drukte. Hij had een slechte invloed op haar, dat zeker, wetende dat dit niet geaccepteerd werd binnen de Royal Guard. Maar het maakte haar niets uit, ze wist dat er geen liefde was ontstaan tussen de twee, het was pure lust, waarschijnlijk. Althans, van haar kant in ieder geval, en Alexander kennende had hij daar hetzelfde gevoel over.
De zoen werd intenser, maar daar zei ze natuurlijk geen nee tegen. Ze liet hem toe toen hij zijn armen om haar middel heensloeg en haar dichterbij zich trok, en sloeg zelf haar armen over zijn schouders heen zodat ze hem ook dichterbij haar kon trekken. Ze opende verbaasd haar ogen toen hij haar wat ruwer aan haar haren trok en de zoen onderbrak. Ze zag toen pas zijn glimlach, die niet veel goeds betekende. Haar ogen werden iets groter, maar ze was te laat om te reageren op zijn move. Hij was sneller geweest, dat zeker, en dat haatte ze voor een moment. Zachtjes drukte hij dezelfde dolk die hij eerder in zijn handen had gehad tegen haar keel, maar op zo'n zachte manier dat ze er geen erg in had. Hij was immers niet van plan om de dolk verder haar keel in te duwen. Dat wist ze. Zijn woorden gaven haar de rillingen over haar rug, maar het waren rillingen van excitement. Ze liet haar blauwe ogen omhoog vallen, om hem - voor zover dat ging - aan te kijken en zacht glimlachte ze. "Sure thing, honey." Zei ze, haar eleboog recht tegen de linkerkant van zijn buik te slaan. Ze was iets minder voorzichtig dan hij, maar met voorzichtigheid ging ze echt niet uit zijn houdgreep komen. Met haar andere hand duwde ze het mes ruw van haar keel af. Soepel draaide ze zich om, waarna ze hem probeerde te trappen tegen zijn buik, in de hoop zo ruimte tussen de twee te maken.

van **Alexander Floyd** vr jun 16, 2017 12:22 am

Alexander wist dat ze gelijk had, als ze vijanden waren geweest was hij waarschijnlijk snel dood op de grond gezakt, maar door de mes steek die hij achter zou laten zou ook Roxanne het niet erg lang geleefd hebben, echter wel langer dan hem. Wellicht lang genoeg om de kasteel deuren te bereiken waar uiteindelijk iemand haar lichaam zou vinden, maar hoe dan ook het kwam er op neer dat beide het leven zouden verlaten en de familie winter twee royal guards kwijt zou zijn. "Dan zijn we in elk geval al strijdend onder gegaan." Lachte Alexander, maar om heel eerlijk te zijn moest hij er niet aan denken om nu al aan zijn noodloten te komen, hij wou niet dat Daisy op zou groeien zonder vader, ze had al geen moeder meer, door de keuze die hij en haar moeder gemaakt hadden. Hierom was hij ook veel voorzichtiger op zijn werk dan ooit te voren, hij moest en hij zal levend terug komen en tot nu toe was het hem gelukt. Gelukkig was het dan ook aardig rustig en was het eigenlijk alleen de simpele dingen, maar de familie winter was veilig en dat was het allerbelangrijkste. "Maar gelukkig zijn we dat niet." een kleine grijns verscheen rond zijn lippen, "Nee inderdaad, anders zou ik bepaalde dingen niet met je kunnen doen." Grijnsde hij, nu had hij het niet alleen over de seks maar ook de momenten dat ze gewoon in gesprek waren, de dingen die vrienden normaal deden dat soort dingen zouden ze dan ook niet meer kunnen doen.

Zodra Alexander zijn kans zag, en die ook nam merkte hij hoe verbaast was door zijn volgende acties wat er voor zorgde dat hij dit heel makkelijk kon doen. Alexander durfde te wedden, dat als Roxanne dit aan had zien komen hij hier veel moeite mee zou krijgen om haar in de juiste houding te krijgen. De grijns stond op zijn gezicht terwijl de blondine naar hem omhoog keek, zo ver dat kon keek hij haar dan ook terug aan in haar blauwe ogen. Hopend dat ze iets terug zou doen waar door ze toch nog konden trainen bleef hij naar haar kijken en wachtte op haar reactie aan. Te zien aan de grijns op haar gezicht ging dat ook zeker gebeuren. "Sure thing, honey." De grijns op zijn gezicht verdween voor enkele seconden toen hij haar elleboog in zijn buik voelde, hier door verminder hij zijn grip maar probeerde hij in de houding te blijven zodat ze niet weg kon komen. Maar omdat hij iets afgeleid was kon ze met gemak het mes bij haar keel vandaan halen, meteen gooide hij het mes weg, gezien ze als er getraind werd met dummy's trainde en het mes echt was wou hij voorkomen dat er gewonden vielen. Met een kleine grijns maakte hij een beweging naar achteren om haar voet niet tegen zijn buik aan te krijgen waarna hij haar been pakte en haar uitdagend aan keek. "En nu?" Vroeg hij terwijl hij zijn ogen over haar gezicht heen liet glijden. "Een keer een beweging en je ligt op de grond." Sprak hij terwijl hij haar aan bleef kijken.

van **Roxanne Keegan** zo jul 23, 2017 12:48 am

Een lichte glimlach krulde rond de lippen van de blondine bij de woorden van Alexander. Wow, dat hij dat nu opbracht. Nee, als ze vijanden zouden zijn geweest, zouden ze nooit de dingen kunnen doen die ze nu deden. Hij was degene die deze plek een stuk warmer en leuker maakte, in ieder geval. Ze wist niet of ze het gered had, zonder een vriend zoals Alex. "Je maakt deze plek een stuk leuker, ja." Sprak ze, lichtelijk flirtend, aangezien ze niet alleen doelde op dat gedeelte van hun relatie, maar voornamelijk ook op de fijne gesprekken die ze konden hebben en gewoon hun sterke vriendschap. Al helemaal niet na de dood van haar moeder en het verdwijnen van haar vader. Nee, ze had Alexander nodig in dit gebouw. Een andere goede vriend had ze hier immers niet. Je had de oude Guards die haar niet helemaal volledig accepteerden als een guard - de traditionele bastards - en dan had je nog een paar nieuwe guards die haar ook niet echt zagen staan - in ieder geval niet voor een vriendschap.
Het kwam niet als een verassing dat ze na de elleboogstoot in zijn maag makkelijk uit zijn houding kon komen. De maag was een zwakke plek en dat wist ze. Ze bleek echter niet snel genoeg te zijn, want toen ze hem achteruit wilde schoppen om afstand tussen de twee te maken, zette hij een stap achteruit en greep haar been vast. Dus stond ze maar te balanceren op één been, terwijl hij de andere hoog in de lucht hield. Fuck. "Niet eerlijk, je kent mijn tactiek." Zei ze, met een gespeeld pruillipje erbij. Afstand maken tussen haar en haar tegenstander dat was namelijk een tactiek die Roxanne had aangenomen. Als vrouw zijnde had ze immer afstand nodig. Een vuist op vuist gevecht met een man kon snel slecht voor haar aflopen. Ja, natuurlijk, ze was vrij sterk en alles, maar haar snelheid was nog altijd haar voordeel in een gevecht, niet haar kracht. De jongen voor haar zei iets over dat ze één beweging moest maken en dan lag ze op de grond. Het verbaasde haar dat hij haar nog niet op de grond had gegooid, dat had deze positie een stuk minder vervelend gemaakt. Dan had ze hem wellicht kunnen trappen, of iets dergelijke. Op de grond hoefde niet per se te betekenen dat ze klaar was. De vrouw keek Alex zielig aan, inclusief een pruillipje of course. "Je gooit toch geen vrouwen op de grond, Alex the gentleman?" Zei ze. Al was Roxanne geen doorsnee vrouw, ze was immers wel veel vaker tijdens trainingen hard op de grond terecht gekomen, dus kon ze best wel tegen een stootje. Maar hey, ze kon altijd nog inspelen op zijn gentleman kant, niet waar?

van Gesponsorde inhoud