Het enige wat ze had willen doen was de Royal Gardens bezoeken. De koets zou haar heen en weer brengen en alles bij elkaar zou ze niet meer dan een paar uurtjes weg zijn. Het zou efficient zijn en snel en de perfecte manier om haar middag te vullen met wat zon. Dacht ze. In plaats van dit alles was de koets halverwege, in de Midland Meadows, spontaan uit elkaar gevallen. Of nouja, spontaan... Ze wist zeker dat iemand er ongevraagd aan had lopen sleutelen en ze zou nog wel uitvinden wie, maar op dit moment kon ze dat nog niet echt doen. Voor nu zou ze de activiteiten die ze voor de middag had gepland noodgedwongen naar de Midland Meadows moeten verplaatsen. Die verder ook wel prima waren, alleen iets minder... royal. Zo had ze besloten om de koetsier de koets te laten fixen, zodat ze zelf een plekje in de zon kon zoeken. Natuurlijk met een guard die haar met een paar meter afstand volgde, maar daar schonk ze inmiddels niet zo veel aandacht meer aan.
Ze spotte een bankje in de zon en was net van plan om daar plaats te nemen, toen ze een bekend persoon niet al te ver daar vandaan in het gras zag liggen. "Nyx!" zei ze, om haar aandacht te trekken. Waarom ze die zo graag nodig had wist ze eigenlijk zelf ook niet eens? Ze was voornamelijk gewoon verbaasd om haar te zien, waardoor ze het zei voor ze er erg in had. Niet dat dat nieuw was voor Alison, ze zei wel vaker dingen waar ze beter eerst wat langer over had kunnen nadenken. Helaas klonk het door al die verbaasdheid iets minder vijandig dan de vorige keer dat ze elkaar ontmoet hadden, maar daar kon Alison in haar ogen niks aan doen. Het was gewoon raar dat Nyx in het Upperclass District was, klaar.

Alison stopte in haar pas bij het zien van de opgestoken hand en keek er ietwat verward naar, tot ze eindelijk begreep wat er mee bedoeld werd. Het was een soort begroeting, toch? Was dat hoe ze het allemaal deden in de working class? Het was zo... casual. Maar dat maakte niet uit, ze kreeg tenminste een begroeting terug. Als ze het goed had, tenminste. Haar blik ging even heen en weer tussen Nyx en het bankje en ze beet op haar onderlip terwijl ze nadacht. Haar plan was om op het bankje te gaan zitten, maar dat was voordat ze Nyx had gezien. Nu had ze daar al dag tegen gezegd, dus dan was het een beetje raar om met haar rug naar haar toe op dat bankje plaats te nemen, toch? Dan kon ze dus maar beter naast haar in het gras gaan zitten. Door haar lange benen had ze de afstand naar Nyx in een paar passen overbrugd, waarna ze in kleermakerszit op de grond ging zitten. Op die manier viel de rok van haar jurk over haar benen heen en zou die hopelijk nog een beetje schoon blijven. Nadat ze haar jurk een beetje had verschoven zodat alles goed lag, richtte ze haar blik op Nyx. "Wat doe je hier?" vroeg ze, en het klonk oprecht geïnteresseerd, iets waar ze zelf nogal verbaasd van was. Maar op zich was het niet raar, toch? Ze was gewoon smalltalk aan het houden met iemand die ze eerder ontmoet had en vervolgens een tijdje niet had gezien. Ze deed het alleen maar om beleefd te zijn, meer niet.

Waar Nyx relaxed in het gras zat, zag Alison er nog een beetje stijfjes uit, met haar handen in haar schoot samengebonden. Ze was dan ook niet gewend om dit te doen, dus had ze geen standaard houding die ze aan kon nemen. Het voelde allemaal een beetje ongemakkelijk, en het gesprek wat zij en Nyx voerden hielp daar niet echt aan mee. Alison snapte haar antwoord dan ook niet helemaal. Natuurlijk doe je in een park meestal niet veel, maar je doet toch altijd wel iets? Echt de tijd om hier verder over na te denken of een gevat antwoord terug te kaatsen had ze echter niet, want Nyx begon alweer over haar jurk. En ze had wel een punt. "Oh. Eh.. Ja. Maar dat maken ze wel weer schoon." Ze had altijd wel personeel rondlopen die meer dan blij waren om dit soort klusjes voor haar op te lossen. Dat was maar beter ook, want zelf had ze werkelijk geen idee hoe ze de vlekken er uit zou moeten krijgen. Bij de gedachte aan personeel schoot haar blik even naar de guard. Hij stond op een afstand van een meter of tien onder een boom zijn ding te doen. Dat was Alison in de gaten houden, terwijl hij haar zoveel mogelijk privacy gunde, iets wat Alison wel kon waarderen. Haar blik viel weer op Nyx. "Worden jouw... kleren niet vies dan?" Ze wist niet precies wat ze aan had, het was duidelijk geen jurk maar ook niet iets wat ze ooit thuis iemand had zien dragen. Ergens vond ze het wel zielig, het moest vast vervelend zijn om als meisje zo door het leven te moeten gaan.

Aha. Daar deden ze niet moeilijk over. Nee, dat kon ze zich op zich wel voorstellen. Toen Alison zelf het working class district had gezocht een tijdje geleden, was het haar wel opgevallen dat het daar nergens echt schoon was. Moest toch vervelend zijn. Aan de andere kant gaf het ze wel de vrijheid om bijvoorbeeld spontaan in het gras te gaan liggen.

Nyx' vraag haalde haar uit haar gedachten. Eigenlijk had ze hier niet eens willen zijn, maar misschien was het een geluk bij een ongeluk? Ze was er nog niet helemaal over uit. "Ik was eigenlijk op weg naar de Royal Gardens, maar m'n koets viel praktisch gezien uit elkaar." Ze rolde even met haar ogen. Als iedereen zijn werk gewoon een beetje goed had gedaan was dit allemaal niet gebeurd. Maar, zoals eerder gezegd, wellicht een geluk bij een ongeluk. Ze zou de vraag terugkaatsen, maar zij had haar antwoord er al op. 'Niet veel'. Dus besloot ze het gesprek maar in een andere hoek voort te zetten. "Ben je daar wel eens geweest?" Eigenlijk was ze wel benieuwd wie de Gardens zoal bezocht, het was immers gewoon een openbare plek.

Op zich was het wel logisch dat Nyx er nog nooit was geweest. De Upper Class kwam niet graag in de Working Class gebieden en dat was andersom natuurlijk ook het geval. Dat wist Alison ook wel, maar het feit dat Nyx nu wel hier was had haar even in de war gebracht. Ondanks het feit dat het niet hoorde had ze er ook wel bewondering voor dat de mijnwerker gewoon ging waar ze zelf wilde. Normaal trok ze haar neus op naar iedere werker die ze tegenkwam, maar in dit geval deed ze dat niet. Waarschijnlijk kwam dat door het weer, ofzo.
"Je zou er een keer heen moeten gaan." Haar stem klonk neutraal, onverschillig, want ze had hem eindelijk weer onder controle. Ze zou er heen kunnen gaan, als ze dat zou willen, het was immers open voor publiek. Maar maakte het Alison uit? Nee. Nyx moest gewoon lekker doen wat ze zelf wilde.
Naar het wiel kijken vond ze echter wel een goed idee. Ze knikte, maar net op het moment dat ze weer op wilde staan, zag ze vanuit haar ooghoek iets in haar haar vallen.  

Ze had zelf nog niet eens door dat er iets aan de hand was toen Nyx haar hand uitstrekte. Het verbaasde haar natuurlijk, maar of ze echt schrok? Ze deinsde in elk geval niet achteruit. Terwijl Nyx' vingers onveranderlijk verstrengeld raakten in haar haar, keek zij alleen maar op naar haar gezicht. Hoe het zo geconcentreerd was en, nadat Alison uit haar ooghoek iets zag wegvliegen, langzaam een ietwat rode kleur aannam. "Geeft niet." antwoordde Ali. Ze hief twee handen op, probeerde haar haar los te maken zonder Nyx aan te raken, wat niet helemaal lukte, maar goed. Zodra het allemaal weer uit elkaar gehaald was, liet ze haar handen zakken en keek ze Nyx even als verstijfd aan. Al snel herpakte ze zich. "Dank u wel. Ik zal nu weer gaan." Ze stond op en evenals haar stem was haar houding statig. Afstandelijk. Zonder nog om te kijken liep ze weg, waarbij ze haar guard niet eens meer hoefde te wenken. Hij had haar goed in de gaten te houden en begeleidde haar zonder iets te zeggen naar de - hopelijk inmiddels gefixte - koets.