i hope the light at the end of the tunnel is a train

Langzaam draaide ze de ring rond in haar handen. Hij was zilver, met een kleine groene steen. Simpel. Tenminste, voor degene van wie ze het had gestolen. Als ze haar één tip kon geven was het om haar stem voortaan iets zachter te houden wanneer ze zich zo in het openbaar voorstelde. Het leek alsof dat niet iets was waar ze zich zorgen om maakte, maar het was praktisch gezien ook nog een kind. Zo naïef. Ivy was niet eens per definitie een dief, maar dit was zo'n makkelijk slachtoffer dat ze gek zou zijn om het niet te proberen. En inderdaad, zonder problemen was ze aan de ring gekomen. Hij zou wel niet heel belangrijk zijn, ze droeg hem immers niet om haar vinger en zoals eerder al vastgesteld was, hij was simpel. Geen diamanten, geen graveringen, niets. Desalniettemin zou het voor een mooie buit zorgen, al was dat niet in de stad en bij voorkeur ook niet in het dorp in de bergen. Daar zou waarschijnlijk de zoektocht het grootste zijn.
Dus had ze toestemming nodig om naar een ander dorp te reizen en het daar te verpatsen, ondanks dat dat niet op de planning stond. Ze kon het natuurlijk ook wel bij zich houden, maar hoe eerder ze ervan af was, hoe beter. Die Winters hadden kerkers waar je niet graag belandde. Ze klopte op de muur bij Romeo's deel. Echt een kamer kon je het niet noemen, ze waren immers in een kamp, maar er was toch in elk kamp een klein afgesloten gedeelte waar hij ongestoord zijn ding kon doen en onder vier ogen met mensen kon spreken. Ze wachtte op antwoord om zich niet al te veel op te dringen. Hij zou haar vanzelf wel binnenlaten, zo niet kon ze sowieso beter uit de buurt blijven.

[+Romeo]

Hij gebaarde dat ze naar binnen mocht komen, dus dat deed ze ook. Terwijl hij weer ging zitten bleef zij staan. Het zou waarschijnlijk toch geen lang gesprek worden, want ze had geen zin om zijn tijd of die van haar te verdoen. "Ik weet dat het normaal gesproken niet mijn taak is, maar..." Ze haalde de ring uit haar zak en hield hem voor hem op. "Ik heb dit vandaag op de markt gestolen. Punt is dat het van een Winter was." Er zat dus genoeg waarde aan, maar dat hoefde ze hem niet te vertellen. "Ik denk dat het slim is om meteen te vertrekken en hem te verpatsen, om niet te riskeren dat ze er achter komen en de dader gaan zoeken. Dat kan ik alleen doen, als je wil." Het was niet haar bedoeling om voor hem een beslissing te maken, maar dat wist hij ook wel. Het was meer hem op de hoogte stellen van wat er aan de hand was en daar haar mening over geven. Als hij daar niet in mee ging, dan niet.

Ze voelde zich niet ongemakkelijk in de ruimte, zoals sommige andere leden dat soms wel deden. Tuurlijk, ze snapte wel dat Romeo intimiderend kon zijn, maar aangezien zij hem al kende sinds ze klein waren, was hij dat voor haar niet. Ze had misschien niet de positie die Keiron had, toch kon ze wel meer maken dan het gemiddelde bendelid. Al wist Romeo ook wel dat ze zo weer weg kon zijn als ze het niet langer eens was met zijn manier.

Enigszins verbaasd schoot er een wenkbrauw omhoog toen hij zei dat er geen haast achter zat. Sinds wanneer konden ze zich dat veroorloven? Al kon je met een deal natuurlijk veel bereiken. Ze was enigszins suspicious, want normaal gesproken moest je aan beide kanten iets inleveren om een deal te kunnen sluiten, al leek Romeo zich er totaal geen zorgen om te maken. "...Do tell." zei ze, waarbij ze hem onderzoekend aankeek. Als ze het allemaal goed had onthouden was Leorina niet eens aan de macht, dus waar had ze dan controle over dat ze een deal kon sluiten?

"Wat?" zei ze ongelovig. Hoe hij dat nou weer geflikt had, ze zou het niet weten. Überhaupt hoe hij er op gekomen was alleen al. Maar ze moest toegeven, het was behoorlijk slim. Toch was ze nog niet helemaal overtuigd. "Wie zegt dat ze dat kind niet volledig afsluiten? Die mensen zijn harteloos, waarom zouden ze vertellen dat jij de vader bent?" Nadenkend waren haar ogen ietwat versmald. Er was een reden dat ze al zo lang aan de macht waren en dat was niet omdat ze zo meebuigend waren. Aan de andere kant was er natuurlijk ook een reden waarom zij als bende nog bestonden. "Wat had je in gedachten?" Ze was ervan overtuigd dat Romeo dat wel voorzien moest hebben, anders was hij niet zo overtuigd geweest van zijn eigen glorie.