[OPEN] Summer Vibes

Voor de zomer had Fronar een aardig lange tijd elke week wat geld aan de kant gelegd, wat overigens niet enorm veel was omdat hij van zijn overgebleven loon nog wel moest kunnen leven. De reden dat hij een klein spaarpotje had aangelegd was omdat hij vroeger als kleine jongen altijd al dol was geweest op het springen van enorme hoogtes in diep water. Het gaf hem een enorme kick en was daarnaast natuurlijk ook een vorm van ontspanning. Natuurlijk had je om te zwemmen zwemkleding nodig. Doordat de smid elke week wat van zijn welverdiende loon aan de kant had gelegd had hij een goede zwembroek weten aan te schaffen. Niet eentje die veel te goedkoop was en waarschijnlijk na een keer wassen al op zou zijn, maar gewoon een simpele van redelijke kwaliteit waarvoor niet de hoofdprijs werd gevraagd. Hij moest er namelijk wel een tijdje mee kunnen doen

Fronar had een gaatje weten te vinden in zijn drukke rooster en giste dat hij de aankomende bestellingen wel af zou kunnen krijgen zonder te hoeven overwerken, waardoor hij eindelijk eens een keertje vrij kon nemen. Daarnaast was het vandaag ook veel te warmen om te moeten werken met een leren schort om en met je hoofd boven het bloedhete vuur te hangen. Natuurlijk greep hij dan vandaag ook de kans om zijn kersverse zwembroek uit te proberen die al die tijd eigenlijk een beetje had liggen te verstoffen in zijn kleerkast.

Het lichtgele zand van het strand, wat onderhand meer naar het wit neigde, was ongelooflijk heet geworden door het bakken in de hete zon. Aangezien het al een tijdje geleden was dat Fronar had gezwommen aan het strand en hier dus geen rekening mee had gelopen liep hij met hoge voeten vloekend over het bloedhete zand dat zijn voetzolen onderhand verbrandde. Snel ging hij in de richting van de zee waar het water het zand al wat had afgekoeld tot een verdraagzame temperatuur. Een opgeluchte zucht verliet zijn longen toen hij eindelijk in aanraking kwam met het afgekoelde zand en normaal kon lopen. Met zijn bruine ogen keek hij om zich heen of er misschien nog iemand anders aanwezig was, maar zover hij kon zien zag hij niemand anders op het strand. Misschien kwam dat omdat de normale werktijden nog in volle gang waren en zou het strand later nog volstromen. Het leek hem immers sterk dat hij de enige was die had besloten met dit warme weer te gaan zwemmen. Hij haalde zijn schouders even op voordat hij zijn shirt uittrok en zijn shorts waaronder hij zijn zwembroek had weten te wurmen. Zijn ogen landde op een rots van redelijk formaat en besloot daar zijn kleren op te leggen tot hij het zat was en weer naar huis zou vertrekken.

Het duurde niet lang voordat de bruinharige man zich in het water had begeven wat nog aardig aan de koude kant was. Daarnaast stond er ondanks de hoge temperatuur ook een fikse wind waardoor het zeewater redelijk onrustig was. Het was ook weer niet enorm wild, maar het was toch verstandig om wat alerter te zijn dan normaal. Fronar zwom in de richting van de grote rotsen die zich aan de randen van de zee bevonden om te checken of het mogelijk was daar vanaf te springen; hij wilde liever niet gespietst worden omdat hij niet goed gecheckt had of er geen scherpe rotsen, boomstammen, e.d. zich in de diepte verschuilden. Ergens was het onverantwoord om van de kliffen te gaan springen terwijl er niemand anders op het strand bevond; als hij bijvoorbeeld met zijn hoofd per ongeluk ergens tegenaan stootte in de sprong en bewusteloos in het water viel zouden zijn laatste secondes ongetwijfeld ingaan.

Eenmaal aangekomen bij de plek waar hij graag van de klif wilde springen bekeek hij het water zorgvuldig. Door het heldere blauwe water kon hij goed zien er ergens gevaren verscholen in het diepe water. Hij kon echter de bodem van de zee niet zien, dus het was maar gissen of er in enorme diepte geen scherp en/of hard iets verschool—maar zo ver zou hij waarschijnlijk toch niet komen dus erg zorgwekkend was het niet. Fronar trappelde nog even in het water voordat hij zijn koers terug naar het strand zette, genietend van het koude zachte water dat langs zijn huid stroomde. Toen hij het strand naderde spotte hij een vreemd gedaante die naar hem stond te kijken, en zag er niet bepaald uit of hij hier was om lekker aan het strand te liggen. Een nieuwsgierige blik verscheen op zijn gelaat maar was desondanks toch op zijn hoede. Hij herkende het persoon niet dus hij was niet zeker of hij uit de stad kwam, al kende hij natuurlijk niet iedereen en kwam zeker niet elke stedeling langs bij zijn smederij. Daarnaast zou de vreemdeling ook een van de beruchte ‘outsiders’ kunnen zijn waar hij talloze verhalen over de rondte heeft horen gaan, al was hij zelf nog nooit echt met deze mensen in contact gekomen. Het duurde niet lang voordat Fronar het fijne zand weer onder zijn voeten kon voelen waardoor hij het zwemmen stopzette en in de richting van de vreemdeling. “Was het interessant?” vroeg hij aan hem terwijl hij zijn haar achterover haalde door er met zijn hand doorheen te gaan, doelend op dat hij hem had zien kijken naar wat hij aan het doen was. Hij bedoelde de vraag als een amuserende, maar zou ook geïnterpreteerd kunnen worden als een botte opmerking door de monotone toon die hij onbewust had opgezet.

Rustig nam Fronar de man tegenover hem in zich op aangezien hij hem niet dreigend overkwam. Hij had bruin licht krullend haar en torende toch zeker aardig wat boven hem uit waardoor hij zijn hoofd licht naar achteren moest houden om hem aan te kunnen kijken, Fronar was niet zo lang. "Om eerlijk te zijn waren de wolken daar interessanter," zei de vreemdeling met een knikje in de richting van de wolken die boven de oceaan dreven waardoor Fronar zijn blik even volgde. Hij kon niet inschatten of hij het op een grappende manier bedoelde, of oprecht doodserieus was. Hij kon niet echt een bepaalde emotie uit zijn stem opvissen. “Interessant..” zei hij met een lichtelijk verwarde ondertoon die zijn stem streelde. Okay? "Maar ik vroeg me wel af wat je daar aan het doen was." Vervolgde de semi krullenbol nadat hij Fronars ogen weer had opgezocht. Hij was dus toch wel enigszins nieuwsgierig, desondanks de wolken blijkbaar interessanter waren. “Bij die klif?” vroeg hij, ook al wist hij vrijwel zeker dat hij daarop doelde. “Nou, het leek me wel vet om van die hoge rotsen af te springen, dus ik ging even checken of er geen spitse stenen of iets dergelijks daar in het water lagen. Heb namelijk niet echt zin om gespiesd te worden als ik in het water spring,” legde hij de jongeman uit. Fronar liet zijn ogen glijden over zijn outfit, eigenlijk wel nieuwsgierig wat hij hier dan deed—hij zag er namelijk niet bepaald uit alsof hij zo de zee in zou springen. “En jij dan? Je ziet er nou niet uit alsof je zo het water in gaat rennen,” constateerde hij terwijl hij zijn bruine ogen weer met de zijne opzocht.